In de periode na de tweede wereldoorlog tot ver in de jaren ’70 probeerde de oerheid steeds meer woningen per jaar te laten bouwen. Door de verwoestingen die in de oorlog wren aangerich en door de na-oorlogste geboortegolf was een groot tekort aan goede en betaalbare woningen ontstaan. Vanaf 1974 werd voorspeld dat het woningtekort snel zou afnemen en daarom wordt het jaarlijkse nieuwbouwprogramma langzaam maar zeker teruggebracht. Tegelijk met deze teruggang werd het nodig om meer aandcht te besteden aan onderhoud en verbetering van bestaande woningvoorraad en verbetering van de woonomgeving. In alle steden in Nederland kwam toen de stadsvernieuwing op gang. Natuurlijk werd eerst alle aandacht gericht op de oudste en slechste wijken; dat waren de 19e eeuwse woonwijken. In enkele grote steden werden veel oude particuliere huurwoningen door de gemeeenten gekocht en ingrijpend verbouwd. Na de 19e-eeuwse wijken waren de woningen uit de eerste helft van deze eeuw al aan de beurt en inmiddels wort al veel gesproken over onderhoudsproblemen in na-oorlogse wijken, vooral in de na-oorlogse hoogbouw.

•